Recensie
Tijden van vuur
Kate Mosse
De negentienjarige Minou Joubert ontvangt een anonieme brief in de boekhandel van haar vader in Carcassonne. De brief is verzegeld met het familiewapen van Puivert en bevat slechts de vijf woorden: Ze weet dat je leeft. De brief verdwijnt uit haar gedachten vanwege een aankomende verhuizing. Minou vertrekt samen met haar broer naar Toulouse.
Goed uitgewerkt gelaagd verhaal
Een intrigerende flaptekst over een intrigerend verhaal. Kate Mosse neemt de lezer mee op reis, naar het Carcassonne, Toulouse en Puivert van 1562. Niet alleen gaat het over Minou en haar persoonlijke leven, want waarom krijgt ze de brief en wie mag er niet weten dat zij leeft, ook gaat het om de strijd van de hugenoten tegen de katholieken, die de Midi in handen hebben en de hugenoten met hartstocht vervolgen. Piet Reydon, hugenoot en strijder staat onoverkomelijk recht tegenover Minou. Lijkt, want of dat zo blijft, is voor de lezer te ontdekken.
Af en toe lijkt het een grote geschiedenisles hoe de katholieken gewelddadig de hugenoten (proberen te) onderdrukken. Mosse laat de lezer niet zwemmen, ze verweeft feiten en fictie zodanig dat de lezer een spannend verhaal voorgeschoteld krijgt. Met goed uitgewerkte personages, die allemaal hun eigen motief en stem hebben, waardoor het verhaal veel gelaagdheid bevat.
De eerste in een reeks romans
Mosse schrijft mooi, rijk, haar zinnen spreken tot de verbeelding. De tijd van de vervolgingen van de hugenoten door de katholieken komt echt tot leven. Hetzelfde geldt voor het leven in een historische stad. Dat de verschillende verhaallijnen uiteindelijk iets te gemakkelijk bij elkaar komen, doet niets van het leesgenot af.
Rest nog de geweldige proloog te noemen, die zich afspeelt in 1862, en de aankondiging dat Tijden van vuur de eerste is in een serie romans die zich afspelen in drie eeuwen geschiedenis, en de lezer blijft achter met honger naar meer. Dus kom maar op met het volgende deel in deze nieuwe serie!
~ Liane Baltus
